Letra e bukur e një mësuesi: Ju akuzoj se jeni ndër përgjegjësit kryesorë të kalbjes kulturore të vendit tonë
Letra e bukur e një mësuesi: Ju akuzoj se jeni ndër përgjegjësit kryesorë të kalbjes kulturore të vendit tonë
′′TË AKUZOJ′′…
Barbara D ‘ Urso, Maria De Filipi, Alfonso Signorini, Alesia Marcuzzi dhe gjithë anën e bolgisë suaj të brendshme… Ju akuzoj.
Ju akuzoj se jeni ndër përgjegjësit kryesorë të kalbjes kulturore të vendit tonë, ngritjes sociale, korrupsionit dhe korrozionit moral, destabilizimit mendor të gjeneratave të reja, varfërimit etik të të rinjve tanë, shtrembërimit arsimor të fëmijëve tanë.
Ju me televizionin tuaj te plehrave, programet tuaja te plehrave, shfaqjet tuaja pseudo artifakte, fallco, mashtruse, te vogla, keni kontribuar ne doren e pare dhe te paskrupullt ne dekadentizmin e mijevjecarit te trete qe kjo kohe fatkeqesisht nuk sjell me vete asnje vlere por vetem asgje kozmike …
Ju jeni bashkëpunëtorë dhe promovues të vetëdijshëm të këtij procesi mediatik perverse që përfshinte bindjen e një vetë-realizimi bazuar ekskluzivisht në pamjen, ostentimin e famës, suksesit dhe bukurisë, kërkimin e vazhdueshëm të duartrokitjeve, miratimin e audiencës, ndërtimin e asaj që duan të tjerët dhe jo çfarë jemi ne.
Ju keni pastruar vrazhdësinë, injorancën, varfërinë morale dhe kulturore si rol model dhe njohje sociale, sepse programet tuaja mjaftojnë me pëlqimin tuaj të njerëzve të vrazhdë, injorantë dhe të vrazhdë. Ti ke dhene fame dhe je transformuar ne modele per te imituar njerez qe nuk kane vlera, nuk kane kulture, nuk kane trashesi morale.
Ju perfaqesoni poshterimin e maturanteve, mortifikimin e atyre qe studiojne, atyre qe investojne kohe dhe burime ne kulture, atyre qe jane te irrituar braktisin perfundimisht Italine sepse ajo kthehet dhe vemendja eshte per teatrot e programeve tuaja.
Unë flas si mësues,
kush i sheh nxënësit e tyre në mënyrë të jashtëzakonshme të imitojnë qëndrimet e nderit, gënjeshtrës, paraqitjes, provokimit, ostentimit, vrazhdësisë që përhapin personazhet në televizionin tuaj;
kush sheh te njejten dinamike realitete te trishtuar dhe te perlotur te replikojne ne klasat e veta, ne besimin se kjo eshte kjo dhe vetem kjo eshte menyra per tu lidhur me bashkemoshataret e tyre dhe per te fituar pranimin dhe respektin; kush e sheh humbjen, frikën, izolimin në sytë e atyre fëmijëve që nuk adaptohen, nuk dorëzohen në joshjen e kësaj bote të tmerrshme, por për këtë arsye shpërblehen me margjinalizim dhe derizim.
Kam parë në vitet e mia të mësimit së pari me hutim, pastaj me merak, tani me terror, qindra nxënës sillen si replikantë të personazheve të turpshëm që popullojnë transmetimet tuaja, për të provuar të jeni si ata. Ndjej tmerr në kënaqësinë e rrezatimit të sjelljeve tuaja në prani të karaktereve të caktuara.
Të akuzoj, prandaj, ti je përgjegjës për gjithë këtë.
Shpresoj në fundin tuaj profesional dhe në zhdukjen tuaj mediale, sepse vetëm këto mund të jenë penalitetet e duhura për dëmin pariparues që i ka shkaktuar vendit.”
Marco Galice